چکیده
سیاست های ایمنی و بهداشت منجر به ارائه تست های جایگزین برای ارزیابی مقاومت به دی کلرو متان برای تخمین درجه ژله ای شدن لوله های PVC سخت (PVC-U) شده است.
در این زمینه، تأیید می کنیم که DSC بهترین روش جایگزین برای ارزیابی درجه ژله ای شدن لوله های PVC سخت با استفاده از رابطه بین آنتالپی فیوژن کریستال های اولیه و ثانویه است که از اندوترم های مرتبط اندازه گیری می شود.
مناسب بودن این روش با مقایسه نتایج آزمایشگاهی به دست آمده از آزمون تعیین مقاومت به دی کلرو متان تعیین شده است. در واقع، ثابت شده است که این روش نسبتا قابل اعتماد است و تنها روشی است که به اندازه گیری درجه ژله ای شدن منجر می شود.
کلمات کلیدی: PVC-U؛ درجه ژله ای شدن؛ دی کلرو متان؛ کالریمتری اسکن دیفرانسیل( DSC)؛ خواص کشش.
۲٫ مقدمه
طی سال های متمادی، هم تولید کنندگان لوله های پلی وینیل کلراید و هم آزمایشگاه های انجام تست، با توجه به عملکرد آزمون های ژله ای شدن در لوله های PVC-U با مشکلاتی روبه رو شدند که به دلیل سیاست های ایمنی و بهداشت مربوط به استفاده از دیکلورومتان (DCM) می باشند؛ حلالی که به طور سنتی برای این منظور مورد استفاده قرار گرفته است [۱]. در واقع، این ماده در برنامه عملیاتی جامع جایگزین (Community Rolling Action Plan) قرار دارد [۲] و برخی از کاربردهای این مواد تحت REACH [3] محدود شده است.
علاوه بر این، این آزمون ممکن است برخی از مسائل فنی مربوط به کیفیت DCM، پخ زنی و اثر ماشینکاری بر روی لوله ها در طول زاویه پخی( Angular Roughing) را ارائه دهد. این مسائل به علت جنبه هایی است که در زیر شرح داده می شوند: اثر حرارتی احتمالی (به عنوان نتیجه اصطکاک)، عدم قطعیت در تعیین مقدار حمله دیکلورومتان، و همچنین هندسه نامنظم تکراری ناحیه مورد حمله در سراسر عرض پخی. در نهایت، به نظر می رسد که حمله شیمیایی DCM فقط در لوله هایی با درجه ژله ای شدن کمتر از ۵۰٪ دیده می شود که در نمونه فعلی تایید شده است. جدیدترین نسخه استانداردهای EN و EN ISO برای سیستم های لوله های PVC-U [4-7] علاوه بر تست مقاومت دی کلرو متان (که نتیجه آن در موارد مورد اختلاف غالب بوده است)، شامل دو آزمون جایگزین برای تعیین درجه ژله ای شدن لوله است. از این رو، دو آزمون به شرح زیر می تواند توسط تولید کننده برای کنترل تولید کارخانه، مطابق با مقررات ملی یا سیاست های داخلی بهداشت و ایمنی انتخاب شود: آزمون کششی یکپارچه [۸، ۹] و اندازه گیری دمای شروع ( همچنین به عنوان دمای مشخصه[Characteristic Temperature ] شناخته می شود) توسط کالریمتری اسکن دیفرانسیل (DSC) [10].
در واقع تست جایگزین ترجیح داده شده، تست کشش می باشد، این انتخاب یا به دلیل هدفمند تر بودن و یا به دلیل تجهیزات آزمایشگاهی است که اغلب در آزمایشگاه هایی که کنترل کیفیت لوله های پلاستیکی را انجام می دهند، بیشتر در دسترس هستند. با این وجود، با توجه به اولویت های تولید کنندگان، استانداردهای مشخصات لوله ها [۴-۷] و
- استاندارد آزمون [۸، ۹]، شامل برخی از الزامات است که به طور جامع توسط لوله ها برای برخی کاربردهای بدون فشار نتیجه مناسبی ندارد (همانطور که در ادامه در این مقاله به آن خواهیم پرداخت).
علاوه بر این، کار فعلی نیز نشان می دهد که روش آماده سازی نمونه های آزمون کشش ممکن است تاثیر منفی بر کشیدگی(Tensile Elongation) در هنگام شکستن داشته باشد. این روش می تواند در حین ماشینکاری نقص هایی را نشان دهد که به طور ذاتی در ماده وجود ندارند و ممکن است منجر به نارسایی زودرس شود.
این ویژگی ها به گزینش روش کشش به عنوان روش جایگزین ترجیحی در جهت منفی کمک می کنند.
روش جایگزین دوم پیشنهاد شده توسط استانداردهای ISO لوله، بر اساس مشخصات «دمای شروع»[Onset Temperature] است، که حد Tonset ≥ ۱۸۵ درجه سانتیگراد برای لوله های تحت فشار PVC-U (EN ISO 1452-2) و Tonset ≥ ۱۸۰ درجه سانتی گراد برای لوله های فاضلابی را تعیین می کند(EN ISO 1401-1 ، آخرین نسخه).درخواست برای تعیین مقداری جهت دمای شروع توسط DSC نباید کمتر از ۱۸۵ درجه سانتیگراد برای لوله های تحت فشار PVC-U ، انتخاب ISO 18372-1 [10] را به عنوان یک روش معتبر محدود می کند. در واقع، این مقدار برای ترکیبات جدید بدون سرب که نیاز به دمای پایین تر جرمی برای دستیابی به یک سطح ژله ای شدن خوب دارند[۱۱]، بالاتر است ، و بنابراین ممکن است برای تمام فرمولاسیون های PVC مناسب نباشد.
هرچند که، مشخص شده است که درجه ژلی شدن لوله های پی وی سی سخت را می توان بوسیله رابطه بین آنتالپی فیوژن کریستال های اولیه و ثانویه ارزیابی کرد که از طریق آندوترم های مربوط به DSC ، زمانی که اصول کلی تصویب شده در ISO 18372-2 [12] برگزیده می شوند، قابل اندازه گیری هستند.
در این کار، درجه ژله ای شدن لوله های PVC سخت با استفاده از این روش های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. این امکان وجود دارد که روش مبتنی بر رابطه بین آنتالپی فیوژن کریستالهای اولیه و ثانویه که بهترین روش جایگزین برای DCM در این ارزیابی است را تأیید کنیم.
تجربی
۳٫۱ مواد
۹ نمونه PVC مختلف لوله های پی وی سی سخت از نوع آبرسانی و زهکشی روی کار و زیرکار و فاضلابی و همچنین تحت فشار و بدون فشار گرفته شد[۴-۷]. از تمام این نمونه ها آزمون های مقاومت در برابر دی کلرو متان و خواص کششی گرفته شد. هرچند که، تنها روی ۵ نمونه از این نمونه ها آزمون DSC انجام شد.
بعضی از لوله ها با قطر کمتر از ۱۱۰ سانتی متر که برای تست کشش مورد استفاده قرار گرفتند، تا دمای بالای دمای گذار شیشه( Glass Transition Temperature)، نزدیک به ۹۵ درجه سانتیگراد حرارت داده شدند، و سپس تحت فشار قرار گرفتند، به طوری که برای آماده سازی نمونه مسطح شوند.
- نمونه های موجود برای آزمون DSC از داخل دیواره های لوله توسط یک دستگاه پانچ استخراج شد و سپس به صورت لایه ای (هسته، سطوح درون و بیرونی) برش داده شد و قبل از آزمون تمیز شد.
تمام نمونه ها و نمونه های آزمون حداقل ۲۴ ساعت در دمای (۲۳ ± ۲ درجه سانتی گراد) و و رطوبت نسبی (۵۰ ± ۵) % نگهداری شدند.
۳٫۲ عملکرد تحت دی کلرو متان
تست مقاومت دی کلرو متان یک ارزیابی کیفی است که مطابق با استاندارد ISO 9852 انجام شده است [۱]. نمونه های گرفته شده از قبل پخ شده و در یک ظرف فولادی ضدزنگ مجهز به سیستم خنک کننده و یک هود تخلیه دود (Exhaust Hood) غوطه ور شده بودند.
نمونه های جمع آوری شده (هم مورد حمله DCMقرار گرفته و هم مورد حمله قرار نگرفته) ذخیره شده و سپس برای مقایسه با نتایج حاصل از دیگر روش های جایگزین( DSC و کشش[Traction]) مورد استفاده قرار گرفتند.
۳٫۳ ویژگی های کشش
نمونه های کشش نوع ۱ استاندارد ISO 6952-2 [9] از ۷ نمونه مختلف با استفاده از ۳ نوع شرایط مختلف ماشینکاری تهیه شد:
– الف: ماشینکاری دستی بوسیله اسپیندل، رنگ و فرز، بدون خنک کننده؛
– ب: کنترل عددی کامپیوتری (CNC)، ماشینکاری تراش دوار؛
– ج: ماشینکاری خودکار با اسپیندل، رنگ و فرز، با خنک کننده.
آزمون های کشش با استفاده از ابزار ماشین آزمون مکانیکی جامع کالیبره( calibrated Universal Mechanical Testing Machine Instron)، مدل ۴۴۶۷، با ظرفیت بارسلولی کلاس ۰٫۵ ۳۰kN انجام شد. این آزمون ها با استفاده از یک سرعت آزمون ۱ ± ۵ میلیمتر بر دقیقه در اتاق تهویه مطبوع با دمای (۲۳ ± ۲) ºC و رطوبت نسبی (۵ ± ۵۰)% انجام شد.
۳٫۴ ویزگی های DSC
نمونه های DSC از ۵ نمونه مختلف تهیه شده که از نمونه ی مورد استفاده در آزمون های مقاومت دی کلرو متان و کشش انتخاب شده اند.
نمونه های DSC قبلا در ترازوی کالیبره شده(R = ± ۰٫۰۱ mg) METTLER AE240 مورد آزمایش قرار گرفتند و مقادیر DSC با استفاده از دما و آنتالپی کالیبره شده DSC 2920 MTDSC از TA Instruments به دست آمد. روش کالیبراسیون همانگونه است که در جای دیگر توضیح داده شد [۱۳].
اسکن ها در محدوده ۲۰ تا ۲۶۰ درجه سانتیگراد با سرعت گرمایی ºC / min ۲۵ ± ۱ و با استفاده از ۲۰ ± ۵ میلی لیتر در دقیقه با گاز N2 به عنوان گاز تصفیه، انجام شد.
آزمون DSC بر روی دو نمونه آزمون از هر نمونه انجام شد که از نقاط مختلف در سطح خارجی نمونه ها و به طور تصادفی استخراج شد. دمای ۲۳۰ درجه سانتیگراد به عنوان حد بالا برای ادغام(Integration) اندوترم B انتخاب شد.
نتایج و بحث
۴٫۱ آزمون های دی کلرو متان
حمله DCM در لوله های PVC-U که توسط این روش مرسوم مورد آزمایش قرار می گیرد ممکن است در کل ناحیه ی پخی که در دی کلرو متان غوطه ور شده و یا فقط در نقاط پراکنده خاص رخ داده باشد. در شرایط خاص، زمانی که درجه ژله ای شدن بسیار کم است، یک حمله کلی(Generalized Attack) و انحلال پیوسته رخ می دهد، که منجر به تشکیل یک خمیر می شود (شکل ۱).
نتایج کیفی مقاومت PVC-U به دی کلرو متان در جدول ۱ ارائه شده است.
جدول ۱٫ نتایج آزمون های دی کلرو متان
۴٫۱٫۱ آزمون کشش
جدول ۲ نتایجی که در آزمایشات کشش بدست آمده، از جمله مرجعی برای روش تهیه نمونه های آزمون و همچنین ارزیابی
- از یک سرعت اسکن بالا برای جلوگیری از تخریب PVC در طول زمان آزمون DSC استفاده می شود
مربوطه، با احتساب الزامات کشیدگی(Elongation) در شکست (٪≥ ۸۰) و حداکثر استرس یا فشار (≥ ۴۵MPa) موجود در استاندارد آزمون [۸-۹] و مشخصات لوله، اتصالات و سیستم PVC-U [۷-۴] را ارائه می دهد. جدول ۲ همچنین حاوی مرجعی برای نتایج DCM و به منظور مقاصد مقایسه ای است.
همانطور که در این جدول دیده می شود، برخی نتایج کشش غیرقابل حل هستند، زیرا اگرچه فشار بازده(Yield Stress) کمتر از مقدار آستانه معیارهای پذیرش در استانداردها است، اما آنها بسیار نزدیک به این مقدار بوده و می توانند از طریق گرد کردن عدد، پذیرفته شوند، زیرا عدم قطعیت بسط داده شده(Expanded Uncertainty) روش آزمون در محدوده MPa 0.4 قرار دارد. همچنین شواهدی از نتایج متناقض بین معیارهای پذیرش مقاومت دی کلرو متان و کشش در بعضی از نمونه ها وجود دارد. علاوه بر این، در بعضی از نمونه ها، عدم انطباق در کشش نقطه شکستگی(Strain at Break) بین نمونه آزمون های متعلق به یک نمونه نیز مشهود است، که نشان دهنده تأثیر شرایط ماشینکاری نمونه های آزمون کشش بر انقطاع(Elongation) در نقطه شکست می باشد.
۲ آزمون های DSC
استاندارد[۱۲] ISO 18373 [10]، شامل اشکال نشان دهنده ترموگرافی DSC معمول می باشد، که نشان می دهد دو راس انتدوترمیک(Endothermic Peak) در الگوهای DSC از PVC سخت فرآوری شده است؛ ویژگی که برای اولین بار توسط Gilbert و Vyvoda شناسایی شد[۱۴].
بخش ۱ استاندارد ISO، که بر اساس روش DSC پیشنهادی برای ارزیابی درجه ژله ای شدن PVC که به عنوان جایگزینی برای روش DCM است، بر روی دمای آغاز (یا “دمای فرآوری” PVC[PVC Processing Temperature]) که بین آندوترم اول (“A”)، منسوب به ذوب کریستالهای ثانویه تشکیل شده در نتیجه فرآوری و آندوترم دوم (“B”) منسوب به کریستال های اولیه، قرار دارد.
جدول ۳ نتایج حاصل از دمای آغاز به دست آمده در روش DSC و همچنین نتایج DCM برای مقاصد مقایسه ای را ارائه می دهد.
همانطور که جدول ۳ نشان می دهد، دماهای آغاز در همه موارد با نتایج DCM مطابقت ندارند. در واقع، نتایج متناقضی را برای دو نمونه آزمون از یک نمونه (SA2) ارائه می کنند و منجر به ایجاد معیارهای پذیرش متناقض در هر دو نمونه آزمون از دو نمونه دیگر (SA1 و SC3) می شوند.
جدول ۳: مقایسه نتایج دمای “آغاز” مشخص شده در آزمون های DSC و DCM
بخش ۲ استاندارد ISO اندازه گیری آنتالپی کوچکتر از دو آندوترم که در یک طرح معمول PVC DSC(“A”) مشاهده می شود، را مجاز می داند، اما روش اندازه گیری مناسبی را برای به دست آوردن آنتالپی آندوترم دوم(“B”) ارائه نمی دهد.
اگر چه بعضی از محققان [۱۵، ۱۶] روش محاسبه ای را برای درصد ژله ای شدن پیشنهاد می کنند، که به طور انحصاری بر پایه آندوترم A می باشد، با مقایسه آن با آندوترم A برای نمونه ای با درصد ژله ای شدن ۱۰۰، و به دنبال آن اجتناب از عدم قطعیت تشخیص نقطه پایانی آندوترم B، همچنان این روش به خوبی تکامل نیافته است.
با این وجود، مطالعات متعددی [۱۵-۲۰] منتشر شده است که روش متفاوتی را برای محاسبه “درصد ژله ای شدن” مواد لوله PVC ارائه می کنند. این روش شامل اندازه گیری آنتالپی آندوترم پایینی و بالایی(“A” و “B”) در ترمو گراف DSC می شود ( )، و بنابراین، تنها نیاز به یک اسکن از لوله های پی وی سی دارد، چرا که آندوترم دوم از قبل در لوله های پی وی سی فرآوری شده وجود داشته است.
شکل ۲ یک منحنی معمول به دست آمده از DSC را نشان می دهد که با استفاده از آن می توان درجه ژله ای شدن را براساس نسبت آنالپی آندوترم های(“A” و “B”) در دمای پایین و بالا محاسبه کرد. جدول ۴، میزان ژله شدن محاسبه شده با این روش را در تمام نمونه های مورد آزمون ارائه می دهد.
- زمانی که آندوترمی با ۱۰۰ درصد ژله ای شدن در دسترس نبود، می توان از اسکن دومی بهره گرفت که تا انتهای دمای آندوترم B حرارت دیده باشد، که آندوترم A بزرگتری را بدون نیاز به آندوترم B ارائه می دهد.
جدول ۴: مقایسه درجه ژله ای شدن محاسبه شده توسط نسبت آنتالپی و نتایج بدست آمده از آزمون DCM
همانطور که در جدول ۴ نشان داده شده است، درجه ژله ای شدن محاسبه شده توسط آنتالپی های هر دو آندوترم پایین و بالای (“A” و “B”)، با نتایج DCM همخوانی دارند، و بنابراین تایید می کند که PVC می تواند در برابر حمله دی کلرو متان تا کمتر از حدود ۵۰ درصد درجه ژله ای شدن، مقاومت کند.
۵، نتیجه گیری ها
نشان داده شده است که روش کشش به اندازه کافی برای ارزیابی درجه ژله ای شدن مناسب نیست و نمی تواند به عنوان یک روش جایگزین ترجیحی به جای آزمون مقاومت دی کلرو متان به کار گرفته شود، دلایل آن در زیر ارائه شده است:
– نتایج آن همیشه با نتایج حاصل از DCM مطابقت ندارد؛
– می تواند نتایج متناقضی را در نمونه آزمون های مختلف از یک نمونه مشابه ارائه دهد که نشان می دهد که روش آماده سازی نمونه آزمون های آزمون کشش ممکن است تاثیر منفی بر کشیدگی در نقطه شکست داشته باشد، که این امر احتمالا به دلیل مشخص شدن نقایص بعد از ماشینکاری می باشند، که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند؛
-برخی لوله های U-PVC که به عنوان لوله”خوب” شناخته می شوند، قادر به ارائه تنش در نقطه تسلیم(Yield Stress) مطابق با الزامات مطرح شده در استاندارد اروپا EN ISO 3259-2 [9] ، نیستند.
استانداردهای مشخص شده [۶-۴] حدود مقداری مختلفی را برای پی وی سی ایجاد می کنند، و انتظار می رود همچنان که محتوای PVC کاهش می یابد و محتوای CaCO3 افزایش می یابد، کاهشی در حداکثر استرس در آزمون کشش زیر MPa 45رخ دهد. این مسئله در یک مطالعه توسط تولید کنندگان پرتغالی به اثبات رسیده است که در آن بر این مسئله صحه گذاشته می شود که لوله های PVC-U در بالاتر از ۱۱۰% کشیدگی در نقطه شکست را نمایش می دهند، اما مقادیر کاهش یافته ای از تنش در نقطه شکست را، که مطابق با محدودیت محتوای PVC است، ارائه می دهند. اگر چه به طور کلی پذیرفته شده است که کربنات کلسیم تاثیر منفی روی استحکام کشش دارد، همچنین ثابت شده است که این فیلر(Filler) تاثیر کم یا ناچیزی بر روی ژله ای شدن و عملکرد لوله هایPVC-U در کاربردهای بدون فشار(Non Pressure Application) دارد.
بنابراین استانداردهای مشخصات لوله ها و همچنین استاندارد آزمون [۹٫۸]ISO 6259 شامل الزاماتی هستند که همخوانی فراگیری با کاربردهای بدون فشار لوله ها ندارند و در نتیجه، امکان پذیرش الزامات ذکر شده وجود ندارد. بنابراین، آزمون مکمل برای چنین مواردی مناسب نیست.
همچنین نتیجه گرفته شده است که همان نمونه آزمون های کشش که توسط روش A و B ارائه شده است، نتایج متفاوتی را ایجاد می کنند. این مسئله به این نتیجه منجر می شود که ممکن است روش A از شرایط ماشینکاری نامناسبی استفاده کند، احتمالا به علت عدم وجود مایع خنک کننده، که در طی ماشینکاری نمونه های آزمون، حرارت نقطه ای(Spot Heating) بیش از حد ایجاد می کند. این ویژگی ممکن است به ایجاد نتایج نامطلوب با ارزیابی غلط مواد و محصول نهایی، منجر شود. بنابراین، هنگامی که نتایج آزمایش ها نا مطلوب باشد، ارزیابی بیشتری باید انجام شود تا تأیید کند که آیا نتایج ضعیف به علت روش آماده سازی است یا خیر.
از سوی دیگر، روش های جایگزین DCM،براساس تعیین دمای «آغاز» توسط DSC نیز ناکافی هستند، زیرا نتایج آن همیشه با نتایج DCM مطابقت ندارند. با این وجود، درجه ژله ای شدن بر اساس نسبت آنتالپی آندوترم های دمای پایین و بالای(“A” و “B”) با نتایج DCM، هنگامی که PVC حمله دی کلرو متان حدود ۵۰٪ کمتر از درجه ژله ای شدن را نشان می دهد، همخوانی دارد.
در ابتدا، می توان روش DSC را نسبت به روش کشش ناکارآمدتر توصیف نمود، زیرا تنها امکان تشخیص مقادیر کوچک نمونه گیری شده از سطح لوله در نقاط مختلف را فراهم می آورد، که اگر نقاط مختلف لوله مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد، می تواند منجر به نتیجه های متناقض در دو روش مورد مطالعه شود. با این حال، با وجود این محدودیت، ما توانستیم ثابت کنیم که DSC
- مطابق داده های انتشار نیافته توسط تولید کنندگان پرتغالی، تایید کاهش سطح فشار از یک نتیجه متوسط یک فشار حداکثری از MPa 49 تا MPa 41، زمانی که محتوای پی وی سی از ۹۵% به ۸۰% کاهش یابد، ممکن است که این امر با افزایش فیلر( کربنات کلسیم) محقق می شود.
روشی با بالاترین پتانسیل برای برآورد درصد ژله ای شدن مواد فرآورده PVC است، و این امر به علت حساسیت و توانایی آن در توصیف ذوب کریستالیت به روش کمی (به جای صرفا روش کیفی) می باشد، بنابراین همخوانی خوبی را با آزمون DCM نشان می دهد.
علاوه بر این، از آنجا که پروتکل حرارتی در یک رمپ (غیر ایزوترمال) قرار دارد، زمان برای تکمیل آزمایش نسبتا کوتاه است و امکان ارزیابی نقاط خاص یا محلی را بر روی لوله PVC-U فراهم می کند. عدم استفاده از مواد شیمیایی مضر نیز از لحاظ بهداشت و ایمنی مزیت به حساب می آید. بنابراین نتیجه های متاقض عمدتا حاصل ساختار ناهمگن بسیار کوچک(مایکرو) در لوله PVC-U می باشد.
هرچند که، برای تثبیت این نتیجه گیری و اطمینان از پذیرش ترجیحی روش DSC برای ارزیابی ژله ای شدن لوله های U-PVC، باید برخی اصلاحات را برای افزایش قابلیت تکرارپذیری و تکثیر روشDSC انجام داد[۱۶]، بخصوص توجه به برخی از جنبه ها که می توانند منبع قابل توجهی از خطاها باشند. این جنبه ها به روش های نمونه برداری، ناهمگنی نمونه ها (به علت میکس نامناسب افزودنی ها و / یا فرآوری ضعیف، منجر به ایجاد تداخل با منحنی DSC به علت وجود پیک های جعلی [Spurious Peaks] می شود)، تخریب محتمل PVC در آزمون DSC بالاتر از ۲۱۰ درجه سانتیگراد و عدم قطعیت در تعیین نقطه پایان آندوترم(Endotherm Endpoint)، باز می گردد.
قدردانی ها
نویسندگان تمایل دارند از برند های تولیدکننده لوله FERSIL و POLITEJO برای پشتیبانی ارزشمند خود تشکر کنند. نویسندگان همچنین می خواهند از حمایت مالی LNEC در حوزه پروژه تحقیقاتی P2I “رفتار و عملکرد محصولات پلاستیکی، مواد پلیمری با مواد بازیافتی و زیست کامپوزیت های کاربردی در ساخت و ساز (ECOPOL) ” تشکر و قدردانی نمایند.
شکل ۱: لوله های PVC-U که حمله دی کلرومتان را نشان می دهند: الف) حمله به ناحیه پخی، اطراف کل محیط لوله؛ ب) حمله تعمیم یافته و انحلال برآیند آن در پی وی سی، با تشکیل یک خمیر
شکل ۲: ترموگرافی DSC برای نمونه آزمون ۲ از نمونه SC2
ارزیابی درجه ژله شدن لوله های PVC-U . مقایسه بین روش های موجود فعلی
نکات برجسته
این مقاله نشان می دهد که هر دو آزمون جایگزین پیشنهادی در جدید ترین نسخه های استاندارد EN و EN ISO برای ارزیابی درجه ژله ای شدن سیستم های لوله PVC-U ، به دلایل متعدد، مناسب ترین روش برای جایگزینی آزمون DCM به شمار نمی روند.
این مقاله تایید می کند که حمله شیمیایی DCM (که روش مرسوم در استانداردها است) تنها در لوله هایی با درجه ژله ای شدن تقریبی زیر ۵۰٪ مشاهده می شود.
همچنین این مقاله تایید می کند که DSC بهترین روش جایگزین برای ارزیابی درجه ژله ای شدن لوله های PVC سخت، با استفاده از رابطه بین آنتالپی فیوژن کریستال های اولیه و ثانویه، که از اندوترم های مربوطه اندازه گیری می شود، می باشد.
