مواد پلاستیکی بسیار قابل انعطاف هستند. این مواد این قابلیت را دارند که قالب بندی و فشرده شوند و یا به اشکال مختلف ریخته شوند. آنها عموماً از نفت و گاز طبیعی گرفته می شوند. دو نوع پلاستیک وجود دارد ترموپلاستیک و پلیمرهای ترموستینگ.

در حالی که پلیمرهای ترموپلاستیک قابل ذوب بوده و تنها یک بار قالب بندی می شوند، و پس از خنک شدن جامد باقی می مانند، ترموپلاستیک ها را می توان چندین بار ذوب کرد و بنابراین قابل بازیافت می باشند.
ترموپلاستیک ها در ساخت ظروف، بطری، مخازن سوخت، میزهای تاشو و صندلی، سایبان، کیسه های پلاستیکی، عایق کابل، صفحات بالستیک، اسباب بازی های استخر، اثاثیه یا لوازم داخلی، لباس و سیستم های لوله کشی استفاده می شوند.

چند نوع ترموپلاستیک وجود دارد و آنها به دو دسته غیر آلی و نیمه بلورین طبقه بندی می شوند. دو مورد از آنها عبارتند از : پلی وینیل کلراید(PVC)، که غیر آلی و پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) که نیم کریستالی است. هر دو پلیمرهای پرکاربرد هستند.

پلی وینیل کلراید (PVC) یک وینیل پلیمر ارزان و با دوام است که در پروژه های ساختمانی مورد استفاده قرار می گیرد. این سومین پلاستیکی است که به طور گسترده پس از پلی اتیلن و پلی پروپیلن و به طور گسترده ای در تولید لوله ها استفاده می شود. وزن سبک و استحکام بالایی داشته و محبوبیت بالایی در کاربردهایی لوله کشی در روی زمین و زیر زمیندارد. به علت مقاومت بالا، برای استفاده در تاسیسات مستقیم و دفن نشده بسیار مناسب است.

از سوی دیگر، پلی اتیلن (HDPE) ، یک ترموپلاستیک پلی اتیلن است که از نفت ساخته شده است. پلی اتیلن مقاومت بالاتری دارد، سخت تر است و مقاومت دمایی بالا تری دارد.

لوله های HDPE برای استفاده در لوله کشی های زیرزمینی مناسب تر هستند، چرا که این لوله ها در معرض امواجی که سیستم را تحت تاثیر قرار می دهند ، شوک ها را تعدیل نموده و آنها را جذب می کند. آنها همچنین مقاوم ترین نوع اتصالات را دارند و همچنین مقاومت بالایی در برابر سایش و گرما دارند.

هرچند هر دو مواد قوی و با دوام هستند، در قدرت و جنبه های دیگر متفاوتند. به همین دلیل، برای داشتن ظرفیت فشار یکسان باید طراحی متفاوت داشته باشند. برای رسیدن لوله های پلی اتیلن به همان فشار در لوله های PVC، دیواره های لوله HDPE باید ۲٫۵ برابر ضخیم تر از لوله های PVC باشد.

در حالی که هر دو مواد نیز در آتش بازی ها نیز استفاده می شوند، پلی اتیلن مناسب تر و ایمن تر می باشد زیرا خمپاره های آتش بازی را به ارتفاع دلخواه می رساند. و اگر مشکلی پیش بیاید و مواد محترقه در داخل مخزن منفجر شوند، لوله های پلی اتیلنی به اندازه لوله های پی وی سی متلاشی نمی شوند.

خلاصه:
۱٫ پلی وینیل کلراید (PVC) یک وینیل پلیمر ارزان و با دوام است که در پروژه های ساختمانی مورد استفاده قرار می گیرد. پلی اتیلن (HDPE) ، یک ترموپلاستیک پلی اتیلن است که از نفت ساخته شده است.
۲٫ پلی وینیل کلراید سومین پلاستیکی است که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد، در حالی که پلی اتیلن HDPE پر کاربردترین نوع پلاستیک است.
۳٫ PVC غیرآلی است در حالی که HDPE نیمه بلورین است.
۴٫ هر دو قوی و با دوام هستند، اما نقاط قوت آنها متفاوت بوده و کاربردهای متفاوت دارند. PVC سنگین تر و قوی تر است در حالی که HDPE سخت تربوده و در برابر گرما و سایش مقاوم تر است.
۵٫ لوله های HDPE برای استفاده در لوله کشی های زیرزمینی مناسب تر هستند، چرا که این لوله ها در معرض امواجی که سیستم را تحت تاثیر قرار می دهند ، شوک ها را تعدیل نموده و آنها را جذب می کند در حالی که PVC این قابلیت را ندارد.
۶٫ برای تاسیسات با فشارکاری پایین تر مناسب است، در حالی که PVC برای تاسیسات مستقیم و دفن نشده مناسب تر است.